Vroeger dacht ik na over een grote dure auto, een walk in closet, grote tuin, de nieuwste gadget’s, een televisie die zo groot is als een schilderij, en veel kleren. Mijn kledingkast puilt uit en aan weggooien doe ik niet. Maar aantrekken wat ik vorig jaar gekocht heb, ook niet.
Ik heb groot gewoond, maar ook klein, bijvoorbeeld in een studio in Utrecht.
Eigenlijk heb ik niet een reden om ontevreden te zijn. Ik heb een leuke baan, lieve vriendinnen, zorgzame ouders, ik hou van kokkerellen; buiten de deur eten, en wil overal op vakantie gaan waar ik op blote voeten kan lopen.
Sinds begin dit jaar rij ik een Smart for two (kleine stads auto, bedoeld voor 2 personen en nog net je boodschappenkratje). Ik ben nog niemand tegen gekomen die mij ‘niet’ heeft uitgelachen 😉
Ineens realiseerde ik mij dat ik met klein wonen, klein rijden het meest tevreden ben.
Zelfstandig, mijn rekeningen betalen, geld overhouden, wie vind dat nou niet fijn.
Vrij zijn om te doen wat ik leuk vind aan het leven. Wat een heerlijk besef van vrijheid.
Ik droom dat er een klein warm knus huisje staat. Via Facebook en Pinterest passeert er soms een foto van tiny house waar ik niet om gevraagd heb, het is aanlokkelijk om erop te klikken en nieuwsgierig om dit te lezen. Dit wil ik!
Ik kan dus niet zeggen dat deze levensstijl met Tiny house altijd in mij heeft gezeten…. Naja, diep van binnen wel.
Ergens was er de drang om te laten zien, hoe goed ik het heb. Maar ik besef mij goed dat ik niet gelukkig word van spullen en ruimte. Maar ‘het goed hebben’ zit voor mij in zelfstandigheid, enorm de behoefte aan vrijheid, gezelligheid en knus wonen. Niet meegaan in de massa, vinex nieuwbouw huizen die als reclame in mijn mailbox staan. Gewoon iets anders….
Er is in het voorjaar een prijsvraag uitgereikt om te zien of er animo is voor het realiseren van tiny house in Almere Poort.
Ik dacht; “nu of nooit”… Nu dus.
Het hele voortraject heb ik als een hele boost energie ervaren. Steeds enthousiaster werd ik van de mogelijkheid om bijzonder klein te gaan wonen. Met 245 inzendingen heb ik niet gewonnen. Behoorlijk teleurgesteld dat ik was, keek ik naar andere tiny huisjes die wel hadden gewonnen.
Mijn oog viel op Kleineengezinshuis. Een mooi strak ontwerp, zo anders als de rest.
Uiteindelijk een afspraak gemaakt met architect Wouter Bak. Hij stelde kleineengezinshuis aan mij voor en direct was ik enthousiast.
Iedereen in mijn omgeving vind het grappig en leuk en is makkelijk te overtuigen in mijn plannen voor tiny house. Behalve mijn moeder, zij ziet mij niet zitten in een klein huisje. “Wat als er een orkaan komt?” vraagt ze….
Ik gebruik dan overdreven enthousiast termen als goedkoper en duurzamer. Bij de term ‘ontspullen’ lacht ze.
Ehm… Ik heb inderdaad veel spullen. Maar het idee om lichter te worden in spullen die er niet echt toe doen, simpel leven boeit mij wel.
Met opgetogen spanning zal ik mn avontuur Kleineengezinshuis vertellen en bijhouden in een blog. Misschien hebben mensen tips, maken hetzelfde mee, of willen ze geruststelling meegeven, laat dit weten. Alle informatie is welkom….
Groetjes Simone
